Τρίτη, 8 Οκτωβρίου 2024
trikaladay.gr / Άρθρα / Αναδεικνύοντας την ιστορική αλήθεια για τον Σακαφλιά στο νέο μουσείο Τσιτσάνη

Αναδεικνύοντας την ιστορική αλήθεια για τον Σακαφλιά στο νέο μουσείο Τσιτσάνη

Ακόμα και σήμερα, υπάρχουν πολλοί Τρικαλινοί που πιστεύουν ότι ο Σακαφλιάς, ο τραγικός πρωταγωνιστής του συγκλονιστικού τραγουδιού του Βασίλη Τσιτσάνη, σκοτώθηκε στα στενά του Βαρουσίου. Λογική σκέψη, αν αναλογιστεί κανείς ότι εκεί βρίσκεται το μοναδικό σημείο της πόλης όπου υπάρχουν πολλά στενά σοκάκια. Η επικρατέστερη και πιο στοιχειοθετημένη εκδοχή όμως, είναι η εξής: Ότι ο Σακαφλιάς δολοφονήθηκε εντός των φυλακών Τρικάλων, σε ένα στενό τους πέρασμα.

Με την ευκαιρία της εγκαθίδρυσης του μουσείου Τσιτσάνη στο συγκεκριμένο χώρο αλλά και σε μέρος του κτιρίου των παλαιών φυλακών, ίσως έφθασε η ώρα να αναδειχθεί η ιστορική αλήθεια, με ένα οπτικοακουστικό δρώμενο που θα συνδέει το παρελθόν με το παρόν, θα θυμίζει και θα συγκινεί. Μη λησμονούμε άλλωστε και το γεγονός, ότι στους περισσότερους συμπατριώτες μας στην Ελλάδα και το εξωτερικό, τα Τρίκαλα είναι συνυφασμένα με το Σακαφλιά, εξαιτίας της μεγάλης επιτυχίας του ομώνυμου τραγουδιού, μέσα στο χρόνο.

Φανταστείτε λοιπόν την εικόνα: Ακριβώς στο σημείο της δολοφονίας του Σακαφλιά, τοποθετημένο ένα τζουκμπόξ, στο οποίο ο επισκέπτης του μουσείου Τσιτσάνη, θα εναπόθετε στη σχισμή το κέρμα του. Η βελόνα θα έπεφτε πάνω στο δίσκο και θα ακούγονταν οι πρώτες νότες αυτού του ύμνου του πατριάρχη του λαϊκού μας τραγουδιού. Ταυτόχρονα, σε μια οθόνη, θα προβάλλονται σκηνές από το κέντρο ‘’Χάραμα’’, με το μεγάλο ζωγράφο Γιάννη Τσαρούχη, να χορεύει λιτά και μοναδικά το Σακαφλιά( αρχείο ΕΡΤ). Δίπλα ακριβώς από το τζουκμπόξ, ένα κασκόλ του ΑΟΤ με την επιγραφή ‘’Σακαφλιάδες’’. Στον τοίχο μια ζωγραφική αναπαράσταση του συμβάντος, οι στίχοι του τραγουδιού- στα ελληνικά και μεταφρασμένοι- ντοκουμέντα της εποχής, αλλά και ένα οικουμενικό μήνυμα, αφιερωμένο σε όλα τα λεβέντικα παιδιά που χάθηκαν νωρίς, ανεξάρτητα από το θύτη, και χωρίς να μας ενδιαφέρει το που και το γιατί. Διότι αυτή είναι η ουσία του συγκεκριμένου τραγουδιού. Είναι ένας ύμνος στην ανθρώπινη ύπαρξη, στη λεβεντιά και τα νιάτα, από πού κι αν αυτά προέρχονται. Και είναι τούτο, που το καθιστά διαχρονικό και σπουδαίο.

Πάντα είχα την άποψη, ότι τα νέα μουσεία οφείλουν να είναι περισσότερο διαδραστικά με τον επισκέπτη τους, να του προσφέρουν εμπειρίες μοναδικές, να βιώνει καταστάσεις και συναισθήματα που δε θα μπορούσε πουθενά αλλού. Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η συγκεκριμένη πρόταση. Είμαι σίγουρος ότι θα βρει ευήκοα ώτα και εμπνευσμένους συνεχιστές, διότι δημιουργήθηκε με ισορροπία λογικής και συναισθήματος και με διάθεση προσφοράς προς όλους.

Ιωάννης Μπουμπουρέσης (Γεωγράφος)

Δες επίσης

Η Ζωή μας: Ένας Δρόμος μέσα στον Εαυτό μας

Blog “ΙΔΕΟπολις” Ηλία Γιαννακόπουλου Φ ι λ ο λ ό γ ο υ Η Ζωή ...

Αφήστε μια απάντηση