Trikala Day Καθημερινή Ηλεκτρονική Εφημερίδα των Τρικάλων
ΜπΑΤσος σε 1η Πανελλήνια Παρουσίαση Σκηνοθεσία: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου
Στα Τρίκαλα για μία μόνο παράσταση την Τρίτη 12 Απριλίου ώρα 21.00
στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου
«Η τυφλή υπακοή σε διαταγές δεν ελαφραίνει τον άνθρωπο
από το ηθικό βάρος των πράξεών του ούτε απαλείφει την ευθύνη του»
Η σκηνοθέτις Κατερίνα Πολυχρονοπούλου και ο Πολυχώρος Vault παρουσιάζουν, για 1η φορά στην Ελλάδα, το έργο του Ισπανού Félix Estaire «ΜπΑΤσος», σε μετάφραση Κατερίνας Χριστοδούλου. Τους δύο ρόλους του έργου ερμηνεύουν ο Μπάμπης Χατζηδάκης και η Άρτεμις Ορφανίδου. Η παράσταση τελεί υπό την αιγίδα του Ινστιτούτου Θερβάντες.
Το έργο του Ισπανού Félix Estaire, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην Ισπανία, όπου πρωτοπαρουσιάστηκε, θίγει το θέμα του φαύλου κύκλου της βίας και των οδυνηρών συνεπειών της μέσα από τη σύγκρουση ενός πατέρα, αστυνομικού των ΜΑΤ, ο οποίος έρχεται αντιμέτωπος στη διαδήλωση με την κόρη του. Πώς θα αντιδράσει; Τι θα ακολουθήσει; Ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτής της στιγμής στις ζωές και των δύο και ποιες θεωρίες της ζωής του θα ανατραπούν;
Πρόκειται για ένα σύγχρονο κείμενο, βαθιά πολιτικό που με ιδιαίτερα ευφυή τρόπο και σύγχρονη θεατρική γλώσσα, θίγει ζητήματα και έννοιες όπως η δημοκρατία, η ελευθερία, ο φόβος, η χειραγώγηση μέσω του εκφοβισμού, η ελεύθερη έκφραση αλλά και η σημασία του καθήκοντος ιδωμένη από διαφορετικές ιδεολογικές οπτικές.
Το έργο του Félix Estaire θίγει το ίδιο το σύστημα, που επιθυμεί να φιμώνει κάθε αντίδραση, που εκπαιδεύει ανθρώπους να ασκούν βία σε άλλους ανθρώπους. Η βία προκαλεί βία. Και δεν έχει τέλος αυτό. Κατά τη διάρκειά του, το έργο μας προειδοποιεί για το καλά στημένο παιχνίδι του συστήματος αλλά στο τέλος του μας επισημαίνει πως ο ρόλος του ατόμου, μέσα σε αυτό, είναι καθαρά δική του υπόθεση και αναμφισβήτητα δική του ευθύνη.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Κατερίνα Χριστοδούλου
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου
Σκηνικά-κοστούμια: Αγγελίνα Παγώνη
Μουσική: Σταύρος Τσουμάνης
Κινησιολογία: Αναστασία Γεωργαλά
Φωτισμοί: Βαγγέλης Μούντριχας
Video Art: gcldp Γιώργος Συμεωνίδης, Άρτεμις Σταθάκου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάριος Παϊτάρης
Φωτογραφίες: Αγγελίνα Παγώνη
ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ
Μπάμπης Χατζηδάκης
Άρτεμις Ορφανίδου
Η παράσταση είναι μια συμπαραγωγή του KP Theatre Group και του Πολυχώρου Vault
INFO
Αίθουσα Πνευματικού Κέντρου Δήμου Τρικκαίων
Τρίτη 12 Απριλίου ώρα 21.00
Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά
Προπώληση εισιτηρίων : Βιβλιοπωλείο Κηρήθρες, Γλάδστωνος 13 τηλ: 2431073931
Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό 10 €
Μειωμένο 8 € (Φοιτητές/ Μαθητές / Σπουδαστές/Άνεργοι)
Η παράσταση συνεχίζει την επιτυχημένη πορεία της στην Αθήνα στο Vault Theatre Plus μέχρι τις 24/04.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Félix Estaire είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας θεατρικών έργων. Γεννήθηκε στη Μαδρίτη το 1976. Έχει δουλέψει ως ηθοποιός σε περισσότερες από 30 θεατρικές παραγωγές. Έχει ιδρύσει τη δική του θεατρική ομάδα (ΤΑC), με την οποία, μέχρι σήμερα, έχει ανεβάσει 8 θεατρικές παραγωγές.
Ως θεατρικός συγγραφέας, εκτός από τον «Μπάτσο», έχει γράψει ακόμη 7 έργα. Το τελευταίο του, «Ραψωδία για έναν ψηλό άντρα», ανέβηκε τον περασμένο Νοέμβριο στο Εθνικό Θέατρο Μαδρίτης. Το 2010 απέσπασε το δεύτερο βραβείο θεατρικής συγγραφής (FATEX) για το έργο του «Η τριλογία των αθλημάτων». Επίσης, έχει κάνει θεατρικές διασκευές γνωστών θεατρικών έργων, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται το «Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν» του H. McCoy και το «Ο Μπίντερμαν και οι εμπρηστές» του Max Frisch.
Έχει σκηνοθετήσει περισσότερα από 25 έργα σε μεγάλες και μικρές θεατρικές σκηνές.
ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΠΑΤΣΟΣ ΤΟΥ FELIX ESTAIRE
O συγγραφέας χρησιμοποιεί τη σχέση πατέρα-κόρης σαν αφορμή, για να καταγγείλει την βία και το σύστημα, που εκπαιδεύει και χρησιμοποιεί ανθρώπους, για να την ασκούν. Η μετρημένη και ουσιαστική σκηνοθεσία της Κατερίνας Πολυχρονοπούλου αναμιγνύει επιτυχημένα τον θεατρικό ρεαλισμό με την κινηματογραφική ακρίβεια. Πολύ δυνατή η ερμηνεία του Μπάμπη Χατζηδάκη, που, πραγματικά, δείχνει να «ζει» τον ρόλο του. Η Άρτεμις Ορφανίδου, πολυκύμαντη και ουσιαστική, χειρίστηκε με μεγάλη ικανότητα τα υποκριτικά της μέσα…
Κώστας Νταλιάνης: Ένας αστυνομικός, που μετατρέπεται σε ήρωα αρχαιοελληνικής τραγωδίας
Το σύγχρονο αυτό κείμενο με τις επίκαιρες κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις ανεβάζει στην ελληνική σκηνή για πρώτη φορά η σημαντική σκηνοθέτις, Κατερίνα Πολυχρονοπούλου, με λιτά μέσα και οξυδερκή σκηνοθετική ματιά. Πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα η επιλογή κάμερας που προβάλλει σε video-wall τις αγωνιώδεις εκφράσεις του πατέρα-αστυνομικού που αδυνατεί να καταλάβει πως «η τυφλή υπακοή σε διαταγές δεν ελαφραίνει τον άνθρωπο από το ηθικό βάρος των πράξεών του ούτε απαλείφει την ευθύνη του». Ο Μπάμπης Χατζηδάκης είναι συγκλονιστικός και καθηλωτικός στον ρόλο του πατέρα-αστυνομικού, παρουσιάζοντας ανάγλυφα τις ψυχικές μεταπτώσεις και τις εσωτερικές συγκρούσεις του. Η Άρτεμις Ορφανίδου στο ρόλο της δυναμικής και ασυμβίβαστης κόρης του, περνά από την αφέλεια και τυφλή προσήλωση στο πρόσωπο του πατέρα-ίνδαλμα, στην κυριολεκτική τύφλωση που της ανοίγει τελικά τις πόρτες προς την αλήθεια και τη σαθρότητα του συστήματος που την περιβάλλει, διαθέτοντας φυσικότητα και αρκετά καλό χειρισμό των μέσων της.
Λυδία Τριγώνη Artic.gr
Η σκηνοθέτης ακολούθησε με επιτυχία τους γοργούς ρυθμούς αλλά και τις ατμόσφαιρες της δραματουργίας δίνοντάς μας μια παράσταση χωρίς χάσματα και χωρίς κενά. Ο Χατζηδάκης ερμήνευσε με πειστικότητα τον άκαμπτο μπάτσο, αφήνοντας να λειτουργήσουν εξ ίσου και τα ανθρώπινα στοιχεία του ήρωα, όπως η αίσθηση της μοναξιάς, η τρυφερότητα για την κόρη του κι η ανάγκη του να είναι χρήσιμος, λειτουργικός και καλός επαγγελματίας, σαν μια δικαίωση ζωής. Η Ορφανίδου πέρασε ευέλικτα από την μία ηλικία στην άλλη ενώ ερμήνευσε επίσης και τον ρόλο της ψυχολόγου ως σχήμα καθαρό κι ευανάγνωστο.
Μαρία Κυριάκη/Επί Σκηνής
…”Σκηνοθετικά, η Κατερίνα Πολυχρονοπούλου κάνοντας αυτό που ξέρει καλά, άφησε το έργο να αναπνεύσει και , μαζί με τον Μπάμπη Χατζηδάκη, περπάτησαν πάνω σε μια λεπτή και πανέμορφη ψυχολογική ισρροπία. Με δύο λόγια… είναι ένα κοινωνικοπολιτικό δράμα – χαρακτηρίζεται και ως ψυχογράφημα – που σκύβει πάνω σε κάθε μορφή βίας (ψυχολογική, σωματική…) και αναδεικνύει όλες τις παραμέτρους. Αποτελεί δε, τροφή για σκέψη”…
Τζένη Κουκίδου/koukidaki
Το κείμενο βρίθει από πολλά ακόμα νοήματα που ενισχύονται από τον συνδυασμό των συντελεστών και των ευφυών τεχνασμάτων. Οι δομές είναι μικρές, απλές, περιεκτικές και ξεκάθαρες, οι ρυθμοί γοργοί, οι διάλογοι φυσικοί, χωρίς περιττές φλυαρίες. Λίγα όμως θα μπορούσαν να έχουν επικοινωνηθεί αν αυτό που κυριαρχούσε δεν ήταν η ανατριχιαστική υποκριτική ικανότητα του Μπάμπη Χατζηδάκη και της Άρτεμης Ορφανίδου.
Αγγελική Λυμπεροπούλου/Musicity
Η θεατρική μετάφραση της Κατερίνας Χριστοδούλου είναι το ισχυρό όπλο στα χέρια της Κατερίνας Πολυχρονοπούλου η οποία μας δίνει με τη διδασκαλία της, τη μοναδική ευκαιρία να προβληματιστούμε και να καταλήξουμε σε κάποια συμπεράσματα σχετικά με τους αστυνομικούς, τη δράση τους και τις συνέπειες των δραστηριοτήτων τους. Η Πολυχρονοπούλου αναδεικνύει τον διεισδυτικό τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας καταπιάνεται με αυτό το τραχύ θέμα που πάντα προκαλεί ιδεολογικές συγκρούσεις. Ο Εστέρ δεν παίρνει θέση, δεν λέει ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό. Δεν διαγράφει αλλά και ούτε επαινεί τα αστυνομικά όργανα. Η Πολυχρονοπούλου με μαεστρία φωτίζει όλες τις πλευρές αυτού του τόσο ιδιαίτερου θέματος της ζωής μας και αποφεύγει το ρόλο του δασκάλου. Αντιθέτως αφήνει σε μας τη δυνατότητα να πάρουμε την όποια απόφαση και να στηρίξουμε με επιχειρήματα την όποια επιλογή μας.
Ο “ΜπΑΤσος” είχε στο πλευρό του κι άλλους δυνατούς συμπαραστάτες. Στα σκηνικά-κοστούμια η Αγγελίνα Παγώνη έχει δημιουργήσει το ιδανικό πλαίσιο για τη δράση του. Στη μουσική ο Σταύρος Τσουμάνης, στην κινησιολογία η Αναστασία Γεωργαλά και στους φωτισμούς ο Βαγγέλης Μούντριχας τον «στηρίζουν» με κινηματογραφικούς όρους.
Στην ολοκλήρωση αυτού του εγχειρήματος καταλυτική είναι η συμμετοχή των δύο ηθοποιών. Του έμπειρου Μπάμπη Χατζηδάκη και της νεαρής Άρτεμης Ορφανίδου. Και οι δύο ακολουθούν πιστά τις οδηγίες της Πολυχρονοπούλου συμβάλλοντας έτσι στη δημιουργία μιας από τις καλύτερες και δυναμικότερες φετινές παραστάσεις.
