Η χώρα μας εδώ και χρόνια δυστυχώς, μοιάζει με καράβι ακυβέρνητο να πλέει σε τρικυμιώδεις ωκεανούς

Φτάνουν πια οι οδύνες και τα δάκρυα των πολιτικών για την τραγωδία στα Τέμπη.

Με περισσή υποκρισία, ενώ γνωρίζουν για το “μπάχαλο” που επικρατεί εδώ και αρκετά χρόνια  στις σιδηροδρομικές συγκοινωνίες της χώρας (αποδεικνύεται με έγγραφα από συνδικαλιστές του ΟΣΕ, με οδηγία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, με υπομνήματα  κ.α), σπεύδουν να δηλώσουν την θλίψη τους για τα θύματα.

Τα θύματα, νέοι κυρίως άνθρωποι, δεν γυρνούν πίσω. Τους κλαίν μανάδες, πατεράδες συγγενείς φίλοι, τους κλαίνε όλοι οι έλληνες…

Ομως οι ίδιοι,  αντί να σιωπήσουν εκμεταλλεύονται για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους τον πόνο των οικογενειών, στέλνοντας μηνύματα συμπαράστασης στο πένθος τους.

Αντί να απολογηθούν για την τραγωδία καθώς από το 2010 και μετά αν και πιο πριν από το 2000 που ήρθε η πρώτη σύμβαση για τα συστήματα ασφαλείας, (κυβερνήσεις Ν.Δ ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΣΟΚ)  η πολιτεία δια μέσω του αρμόδιου υπουργείου ήταν ενήμερη για την έλλειψη δικλείδων ασφαλείας στον σιδηρόδρομο.

Μάλιστα πριν κάμποσα χρόνια πέρασαν και απόφαση για να μην καταβάλλονται αποζημιώσεις σε ατυχήματα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ

Καμμία αυτοκριτική… Για όλα φταίει ο σταθμάρχης…

Δεν ντρέπονται, δεν κοκκινίζουν;

Σε λίγο καιρό θα μας καλέσουν να τους ψηφίσουμε για να σώσουν την πατρίδα και να δώσουν λύσεις στα προβλήματα.

Η χώρα μας εδώ και χρόνια δυστυχώς, μοιάζει με καράβι ακυβέρνητο να πλέει σε τρικυμιώδεις ωκεανούς.

Πηγή: εφημερίδα διάλογος/Κων/νος Καραποστόλης

Η εικόνα που συνοδεύει το άρθρο είναι από την Εθνική Πινακοθήκη. Πίνακας του Αϊβαζόφσκυ Ιβάν (1817 – 1900) Λάδι σε μουσαμά