Σχόλια και σκέψεις για το «Τρικαλινό Κιλελέρ»

Του Χρήστου Σταμόπουλου, μέλους της «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ 1925»
Για έκτη συνεχόμενη χρονιά τιμήθηκε επισήμως από τον Δήμο Τρικκαίων η Αγροτική Λαϊκή Εξέγερσης του 1925 στα Τρίκαλα. Αλλιώς το «Τρικαλινό Κιλελέρ». Τιμάται την πρώτη Κυριακή κάθε Φλεβάρη στην ομώνυμη (πια) πλατεία στην οδό Ασκληπιού.

Όλα πια δείχνουν πως καθιερώθηκε οριστικά ως τοπική γιορτή, ως τοπική επέτειος μνήμης και τιμής της μεγάλης κοινωνικο-πολιτικής Τρικαλινής Εξέγερσης που συγκλόνισε το πανελλήνιο και κατεστάλη βίαια και αιματηρά από το κατεστημένο.

Η ανάσυρση απ’ το ντουλάπι της μεθοδευμένης λήθης (όπου ήταν για 85 ολόκληρα χρόνια κλεισμένη) και η ανακήρυξή της σε επίσημη γιορτή-επέτειο αποτελεί αναμφίβολα μια σπουδαία κατάκτηση των σύγχρονων Τρικαλινών. Απέδειξαν πως, έστω και αργά, μπορούν να γράφουν τις λευκές σελίδες της ιστορίας τους και ιδίως εκείνες απ’ τις οποίες έχουν να διδαχθούν πολλά.

Απ’ τον φετινό γιορτασμό της επετείου και τις ομιλίες που ακούστηκαν, προκύπτουν μερικές παρατηρήσεις μας:

α) Ο αρνητικός πρωταγωνιστής των γεγονότων του 1925, Χρ. Καβράκος, είχε παίξει τον ίδιο δολοφονικό ρόλο και στην εξέγερση του Κιλελέρ το 1910, ενώ λίγους μήνες αργότερα (Ιούνης 1910) κατέθεσε ως ψευδομάρτυρας στη στημένη δίκη της Λαμίας κατά των εξεγερμένων αγροτών. Μετά δε την παράδοση της Αθήνας στον Χίτλερ (Απρίλης 1941), με την ιδιότητα του Φρούραρχου της πρωτεύουσας, εξελίχθηκε στα χρόνια της Κατοχής σ’ έναν απ’ τους διασημότερους κουίσλιγκς (εθνοπροδότες). Πρόκειται για νεώτερα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας και αποδεικνύουν πως ο Καβράκος υπήρξε δολοφόνος του λαού και προδότης της πατρίδας από… κούνια και μέχρι τον θάνατό του! Θα εκτεθούν εκτενέστερα στην επόμενη επιστημονική ημερίδα που θα γίνει για το 1925. Κατόπιν τούτων είναι ντροπή το όνομά του να παραμένει στο Στρατόπεδο της Λαρίσης, αλλά και σε δρόμο της πόλης μας. Πρέπει να ξηλωθούν πάραυτα!

β) Ο Δήμος Τρικκαίων, σεβόμενος τις ειλημμένες αποφάσεις, οφείλει να διαμορφώσει καταλλήλως την πλατεία Αγροτικής Λαϊκής Εξέγερσης και ν’ ανεγείρει σ’ αυτήν το Μνημείο, καθώς επίσης και να δώσει τα ονόματα των νεκρών του ’25 σε παρακείμενες οδούς.

γ) Το συνεχιζόμενο έλλειμμα Λαού και Αγροτιάς απ’ τις εκδηλώσεις για το 1925 παραμένει πρόβλημα. Τα εξεγερσιακά μηνύματα του 1925 είναι σήμερα επίκαιρα όσο ποτέ. Γι’ αυτό οι οργανώσεις των αγροτών, οι ίδιοι οι αγρότες, αλλά και οι αριστερές οργανώσεις και κόμματα πρέπει να αναθεωρήσουν την αδράνειά τους και τη στάση αποχής τους απ’ τις επετειακές εκδηλώσεις ουσίας για το 1925. Τούτο ισχύει πρώτιστα για το σημερινό ΚΚΕ, αφού το νεαρό τότε ΚΚΕ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην Τρικαλινή Εξέγερση του 1925.

Κι ας μη μας διαφεύγει. Η Εξέγερση του 1925 δεν είναι εθνική εξέγερση, αλλά είναι μια κοινωνική, ταξική εξέγερση. Οι «καλοί» Έλληνες (αγρότες, εργάτες, επαγγελματίες-δηλαδή οι εκμεταλλευόμενοι και καταπιεζόμενοι) εξεγέρθηκαν ενάντια στους «κακούς» Έλληνες (τσιφλικάδες, αστούς και στρατοκράτες-δηλαδή τους εκμεταλλευτές και καταπιεστές τους). Να γιατί οι επετειακές εκδηλώσεις για το 1925 ανήκουν πρώτα απ’ όλα στους «από κάτω», δηλαδή στον Λαό.