Συγκλονιστικό το χρονικό με ποιήματα και τραγούδια για την Παλαιστίνη Εκδήλωση στη Σουίτα από την Επιτροπή Ειρήνης Τρικάλων

Δεν κείτονται, θαρρώ, κάτω από το χώμα
αλλά έχουν γίνει άσπροι γερανοί.
Γιάννης Ρίτσος (Οι Γερανοί)
Ένα συγκλονιστικό αφιέρωμα στον ηρωικό αγώνα του Παλαιστινιακού Λαού από
τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι τις ισραηλινές δολοφονικές επιθέσεις στη
Λωρίδα της Γάζας παρουσιάστηκε το απόγευμα της Κυριακής στη Σουίτα από
την Επιτροπή Ειρήνης Τρικάλων.
Η εκδήλωση περιελάμβανε ένα περιληπτικό όσο και εμπεριστατωμένο
οδοιπορικό στην ιστορία της Παλαιστίνης με αφετηρία τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο
οπότε οι Παλαιστίνιοι ξεκίνησαν τη διεκδίκηση δικού τους κράτους αλλά οι
ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (Βρετανία, Γαλλία) είχαν άλλα σχέδια φθάνοντας να
διαμελίσουν με τη συνθήκη των Σεβρών το 1920 τα αραβικά κράτη κατά τα
συμφέροντά τους. Με το ψήφισμα του 181 του ΟΗΕ το 1947 παραχωρείται το
56,47 των εδαφών της Παλαιστίνης στο νεοσύστατο κράτος του Ισραήλ ενώ οι
Παλαιστίνιοι λαμβάνουν το 48% και η Ιερουσαλήμ γίνεται διεθνής πόλη. Μετά
τον πόλεμο του 1948 απέναντι σε αραβικές χώρες το Ισραήλ που επικρατεί
στρατιωτικά εκδιώκει περίπου 800.000 Παλαιστίνιους ενώ τους επόμενους μήνες
εκδιώκονται και 90.000 χριστιανοί (Παλαιστίνιοι). Στον πόλεμο των ‘Εξι ημερών
τον Ιούνη 1967 το Ισραήλ καταλαμβάνει τη Χερσόνησο του Σινά και τη Λωρίδα
της Γάζας από την Αίγυπτο, τα Υψίπεδα του Γκολάν τη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη
και την Ανατολική Ιερουσαλήμ (Ιορδανία) οπότε άλλοι 300.000 Παλαιστίνιοι
ξεριζώνονται. Τον Δεκέμβρη του 1987 ξεκινά η πρώτη παλαιστινιακή “Ιντιφάντα”
(Ξεσηκωμός) ενάντια στην ισραηλινή κατοχή της Δυτικής όχθης και της Λωρίδας
της Γάζας με πάνω από 1.400 Παλαιστίνιους νεκρούς. Τον Αύγουστο του 1993,
το Ισραήλ και εκπρόσωποι των Παλαιστινίων στο Όσλο καταλήγουν σε

“ειρηνευτικό σχέδιο”που τεμαχίζει τα παλαιστινιακά εδάφη και διαιωνίζει την
κατοχή των εδαφών. Τον Σεπτέμβρη του 2000 ακολουθεί η δεύτερη “Ιντιφάντα”
και το 2002 το Ισραήλ ξεκινά την ανέγερση τείχους εντός και πέριξ της Δυτικής
Όχθης Από το 2005 το Ισραήλ αποσύρει τους εποίκους και τα στρατεύματα από
τη Λωρίδα της Γάζας ωστόσο εξακολουθεί να ελέγχει τον εναέριο χώρο, τα
θάλασσα και τα σύνορα ενώ τον επόμενο χρόνο το Ισραήλ εισβάλει στο Λίβανο.
Τον Μάη του 2010 Ισραηλινοί κομάντος σκοτώνουν εννιά Τούρκους ακτιβιστές
στα διεθνή ύδατα. Στα τέλη του 2017 ήρθε η σειρά του Τραμπ να παρουσιάσει
το σχέδιο για ένα δήθεν κρατίδιο που έμοιαζε περισσότερο με “ελβετικό τυρί”
παρά με ανεξάρτητη χώρα. Μέσα στο 2018 μια 16χρονη Παλαιστίνια η Άχεντ
Ταμίμι ορθώνει το ανάστημά της μπροστά στους ισραηλινούς στρατιώτες και
φυλακίζεται ξεσηκώνοντας κύμα αλληλεγγύης και στην Ελλάδα. Τον Σεπτέμβρη
του 2020 ΗΠΑ και ΝΑΤΟ αναβαθμίζουν τις σχέσεις με το Ισραήλ μπροστά στον
ανταγωνισμό με την Κίνα, Ρωσία, Ιράν και τον Σεπτέμβρη του 2020
υπογράφονται οι “Συμφωνίες του Αβραάμ” του Ισραήλ με τα Αραβικά Εμιράτα,
το Μπαχρέιν, το Μαρόκο και το Σουδάν. Το Μάη του 2021 δολοφονικό κτύπημα
από το Ισραήλ ως απάντηση στη Χαμάς με σφυροκόπημα της Λωρίδας της
Γάζας με 248 νεκρούς Παλαιστίνιους ανάμεσά τους 66 παιδιά. Μετά την επίθεση
της Χαμάς σε ισραηλινές περιοχές τον Οκτώβρη 2023 ξεκινούν οι ισραηλινές
επιθέσεις στη Λωρίδα της Γάζας μετρώντας μέχρι σήμερα 29.000 νεκρούς
Παλαιστίνιους και 69.000 τραυματισμένους ενώ επιδεινώνεται με απίστευτη
κτηνωδία το επισιτιστικό πρόβλημα στα όρια της λιμοκτονίας, της έλλειψης
φαρμάκων και της απειλής για επέμβαση στην πυκνοκατοικημένη Ράφα.
Μπροστά στην κατάσταση αυτή εκατοντάδες χιλιάδες λαού σε όλων τον κόσμο
ξεσηκώνονται και διαδηλώνουν με το σύνθημα “Λευτεριά στην Παλαιστίνη” για
να τερματιστεί το καθεστώς της παράνομης κατοχής και να αποκτήσουν και οι
Παλαιστίνιοι το δικό τους κράτος, όπως το δικαιούνται.
Η ελληνική κυβέρνηση “δεμένη στο άρμα”
Κάτω από όλο αυτό το σκηνικό η Ελλάδα έχει ενεργό συμμετοχή στην επίθεση
κατά της Γάζας με την πλήρη εκχώρηση των βάσεων και ειδικά της Σούδας που
έχει καταστεί ορμητήριο όπως και του Στρατηγείου της Λάρισας και της
αποστολής των φρεγατών “Ύδρα” και “Ψαρά” που αξιοποιούνται από τις
ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για τις επεμβάσεις στην Ερυθρά Θάλασσα σε βάρος
των λαών της περιοχής.
Παράλληλα συμπληρώνονται δύο χρόνια από την έναρξη του πολέμου στην
Ουκρανία φέρνοντας τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σε ευθεία
αντιπαράθεση όπως αποδείχθηκε και με την πρόταση Μακρόν για την αποστολή
ΝΑΤΟίκών χερσαίων δυνάμεων απέναντι στη Ρωσία που θα σημάνει άμεση
εμπλοκή της χώρας μας. Όλα αυτά σημαίνουν πως πρέπει να επαγρυπνούμε
και να δίνουμε καθημερινά τη μάχη για την Ειρήνη των λαών.

Αναφορά έγινε και στη χρονική συγκυρία της συμπλήρωσης ενός έτους από το
έγκλημα στα Τέμπη με το σιδηροδρομικό δυστύχημα και τους 57 νεκρούς για
τους οποίους πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη και να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι
όπου κι αν βρίσκονται.
Μουσική και Ποίηση
Ενδιάμεσα στην αφήγηση της ιστορικής αναφοράς από τη Γιάννα
Κωνσταντινίδου και τη Τζένη Χασιώτη έγινε απαγγελία ποιημάτων από τον
ηθοποιό Γιώργο Τσιούνη. Ακούστηκαν ποιήματα των Ταουφίκ Ζαγιάντ,
Αγγελικής Ξένου, Σαχίμ Κάσεμ, Μαριλίζας Λούντζη, Μαχμούντ Νταρουίς,
Ταουφίκ Ζαγιάντ, Παναγιώτη Μπελίτσου.
Τα κείμενα και την επιλογή των ποιημάτων είχε η Ντίνα Τσούβα.
Στη Μουσική επιμέλεια και το πιάνο ήταν ο Παναγιώτης Μαγκλάρας, στο
κλαρίνο ο Ηλίας Σέγγης και στο τραγούδι ο Γιώργος Ντέρης και ο Βαγγέλης
Μπαρμπαρούσης που μάγεψαν κυριολεκτικά το κοινό. Ακούστηκαν ανάμεσα
στα άλλα “Οι Γερανοί” στίχοι Γιάννη Ρίτσου πρώτη εκτέλεση Μαργαρίτα
Ζορμπαλά, “Κάποτε θάρθουν να σου πουν” στίχοι Λευτέρης Παπαδόπουλος,
μουσική Μίκης Θεοδωράκης, πρώτη εκτέλεση Παύλος Σιδηρόπουλος, “Ο
Αντώνης” στίχοι Ιάκωβου Καμπανέλλη, μουσική Μίκης Θεοδωράκης, “Η
Μπαλάντα του κυρ Μέντιου, Στίχοι Κώστας Βάρναλης, Μουσική Λουκάς Θάνου,
πρώτη εκτέλεση Νίκος Ξυλούρης και άλλα. Στο κλείσιμο της εκδήλωση παίχτηκε
ο εθνικός ύμνος της Παλαιστίνης όπως τον εμπνεύστηκε ο Μίκης Θεοδωράκης
να ακουστεί τη μέρα που θα δημιουργηθεί το ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ