Trikala Day Καθημερινή Ηλεκτρονική Εφημερίδα των Τρικάλων
Άνθρωποι έπεσαν σε κώμα: Είναι σαν ένα παρατεταμένο όνειρο ή σαν ένα παρατεταμένο τίποτα;
Τι συμβαίνει όταν κάποιος άνθρωπος πέφτει σε κώμα; Είναι σαν ένα παρατεταμένο όνειρο ή σαν ένα παρατεταμένο τίποτα; Οι απόψεις διίστανται.
«Ο πατέρας μου βρισκόταν εντός και εκτός κωματώδους κατάστασης για 18 μήνες. Έβλεπε ένα αρκετά παράξενο «όνειρο», πως ήταν Κινέζος φύλακας για ένα ψαροχώρι του 18ου αιώνα. Οι αναμνήσεις από εκείνο το όνειρο είναι τόσο έντονες και μακροσκελείς, που τον έκαναν να πιστέψει πως βρισκόταν και πάλι σε μια προηγούμενη του ζωή».
«Ήμουν σε κώμα για μια βδομάδα, μετά από χειρουργείο. Συνέβη άμεσα. Το πιο παράξενο ήταν πως η μητέρα μου, μου μίλαγε καθώς ήμουν σε κώμα και την άκουγα. Μου εξιστορούσε πως ήταν το να με μεγαλώνει, τα αστεία πράγματα που έκανα μικρός και άλλα».
«Όταν η μητέρα μου πέθανε, το 2007, πρώτα έπεσε σε βαθύ ύπνο. Ήξερα ότι δε θα ξυπνούσε ξανά. Όμως της μιλούσα, για το πόσο φανταστική μητέρα ήταν. Της μιλούσα για ώρες, μέχρι που έφυγε από τη ζωή. Ελπίζω να με άκουσε…».
«Έπεσα σε κώμα, μετά από ατύχημα με το αυτοκίνητο, το οποίο μου προκάλεσε βαρύ εγκεφαλικό τραύμα. Δεν είναι πολύ διαφορετικό από το να πέφτεις σε βαθύ ύπνο, για μένα η μόνη διαφορά είναι ότι ξυπνάς πιο διψασμένος απ΄όσο έχεις διψάσει ποτέ στη ζωή σου και για κάποιο λόγο δε μπορούσα να πιω νερό και το μόνο που με επέτρεπαν ήταν να ρουφάω ένα βρεμένο σφουγγάρι για να καλμάρω τη δίψα μου…»
Άνθρωποι έπεσαν σε κώμα: Καταθέτουν τις προσωπικές τους εμπειρίες
«Ήμουν σε κώμα για 4-5 μέρες. Ξύπνησα και αμέσως έβγαλα το αναπνευστικό μου σωληνάκι και έριξα μπουνιά σε μια νοσοκόμα. Δε θυμάμαι καθόλου κάτι από αυτά. Μετά έπεσα ξανά. Όταν και πάλι συνήλθα βάρεσα πάλι μια νοσοκόμα. Όταν διαπίστωσα πού ήμουν, τότε ηρέμησα…»
«Το 2000, ήμουν σε κώμα από τραύματα που μου προκλήθηκαν σε αγώνα μποξ. Το κώμα είναι ένα μεγάλο μαύρο κενό, του οποίου είσαι μέρος, αλλά δεν το ξέρεις, δεν το καταλαβαίνεις. Κάποια στιγμή (αν καταφέρεις να μείνεις ζωντανός) αυτό το κενό εξαφανίζεται και τότε ξεκινούν τα όνειρα. Σύντομα αρχίζεις πάλι να ακούς. Αλλά το μόνο που ακούς είναι ένας απόηχος, σαν τον ήχο μιας καφετέριας γεμάτης ανθρώπους που τρώνε και πίνουν. Κάποια στιγμή ξύπνησα και είδα την οικογένεια μου. Δεν είχα ιδέα πόσο κοντά είχα φτάσει στο θάνατo.»
«Το ένα λεπτό είμαι στο αμάξι του κολλητού μου και μερικές μέρες μετά, ξαφνικά βρίσκομαι σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Δεν έχω καμία ανάμνηση του τι συνέβη στο ενδιάμεσο. Το μόνο που θυμάμαι είναι η στιγμή που άνοιξα τα μάτια μου και κατάλαβα πως ήμουν σε κρεββάτι».
«Καμία ανάμνηση, αλλά όταν ξύπνησα, ένιωσα πως το σώμα μου ολοκαίνουριο, σαν σώμα μωρού. Ήταν ένα συναίσθημα που δεν έχω ξανανιώσει, ούτε θα ξανανιώσω ποτέ μου».
«Ήμουν σε κώμα για 2 εβδομάδες και δεν είχα καμία αντίληψη του χρόνου. Είχα τραυματιστεί σε ατύχημα και με είχαν υποβάλει σε κώμα οι γιατροί. Τα φάρμακα μου έδωσαν απίστευτα τρελά όνειρα για τον επόμενο μήνα που νοσηλεύτηκα στο νοσοκομείο, αλλά δεν έχω καμία μνήμη του τι είχε συμβεί όσο ήμουν σε κώμα».
